awak....
awak... awak tahu tak saat ini saya rindu lagi kt awak.. entah kenapa saya jadi semakin sebak sejak saya dapat tahu penderitaan awak.. ya.. saya mengaku saya dayus kerana tak dapat beri awak semangat disaat awak didalam kesusahan, saya takut awak terus menderita jika saya datang.. saya selalu berdoa kebahagiaan awak... walau saya sendiri tak bahagia selepas pemergian awak.. saya kurung diri saya.. saya pendam kedukaan saya.. saya senyum disebalik gembira, hakikatnya setiap hari saya rindu kat awak... ya saya mengaku kelemahan jiwa saya yang tak mampu menolak semuanya... saya sentiasa ingin kebahagiaan bersama awak... saya sedar kesilapan saya... awak... tiada tempat saya nak luahkan kata-kata... saya tak mampu nak berbicara dengan sesiapa... saya hanya dapat persembahkan segala isi saya melalui tangisan dan penulisan... maaf jika saya hipokrit.. saya senyum walau hakikat saya terluka... sentuhan awak sentiasa terasa di tangan saya,... emmm... entah la.... hanya irama yang meneman saya....